Çerçevelenmiş Mutluluk

Mutlu olmak her ne kadar göreceli bir duygu olsa da insanoğlunun mutlu olarak sınıflandırdığı, adlandırdığı birçok durum ve olay bulunmaktadır. Bazı sınıflandırmalar yaparak mutluluğu çerçevelendirmiş ve onu tek düze bir duygu haline getirmiş olduğumuzu söylesek yanılmış olmayız.

Geçmişten günümüze mutlu, mutluluk kavramı üzerinde birçok söz söylenmiş, yazılmıştır. Mutluluk kavramı bilimsel olarak incelenmesi 80’li yıllardan sonra başlamıştır.

Psikoloji alanında mutlulukla ilgili yapılan bazı araştırmalar mutluluğu nasıl belirleyebileceğimize dair ortak sonuçlara ulaşmıştır: · Özgecilik davranışında bulunmak · Sosyal ilişkiler kurmak ve geliştirmek · Egzersiz, spor yapmak · Dini ritüelleri gerçekleştirmek · Olumlu düşünmek

Bireyin, yukarıda yer alan maddelerin bir veya birden fazlasını yapmamakla mutlu olup-olmadığını anlayabilmesi için içsel konuşma gerçekleştirerek bu durumu çözebileceğini düşünmekteyim.

Spor yapmayan veya herhangi bir dini inanca sahip olmayan bir bireyin mutlu olmadığını söylemek mutluluğu mutlaklaştırdığımızın en güzel örneklerinden biri olduğu kanısındayım.

Mutluluğun belirleyicileri olan biz, mutluluk yolumuzu belirlemekle kendimizi bilen bir bireyde olabileceğiz. Şunu da belirtmek isterim ki olumlu düşünmek olumlu duyguları da beraberinde getirmektedir. Her bir maddenin mutluluk üzerinde etkisinin olup- olmayacağını söylememekteyim burada sadece çerçevelenmiş bir mutluluk kavramı yaratarak kendimizi yapıcı bir şekilde eleştirmeyip, yargıladığımız hatta mutsuz olmayı doğuracak etkilere de girebilmekteyiz.

• Öz-saygısı, öz-şefkati, öz-bilgisi olan bir bireyin mutlu olabileceğini söyleyebiliriz, araştırmalar da bunu desteklemektedir ancak burada araştırmanın geçerliliğinden değil fikir yürüttüğümüzde de fikir birliği oluşturabileceğimizdir. Kendine saygısı olan, kendini kucaklayan onu şefkatle besleyen, kendini tanıyan bir bireyin içsel kaynaklarının olumlu anlamda dönüşüm yaşayacağını ve gelişeceğini söyleyebiliriz. Peki bu bireyin kendini tanımasıyla; kendi mutluluğu için neler yapabileceğini, çerçevelenmiş mutluluktaki eylemleri yapmadığı durumda öz-saygısı ve öz-şefkati ile biricik olduğunu bilecektir.

Sosyal onay ihtiyacı için farklı bir mutluluk kuralını benimseyen birey mutsuz olabilmektedir. Sosyal onay ihtiyacı çerçevelenmiş mutluluğu doğurabilir mi? Diğer bir ifadeyle mutluluk sizce sınırlandırılabilir mi?

Herkese sevgiler…

Not: Yazım ilk olarak Medium Türkçe Yayın hesabında yayınlanmıştır.